17 maja 2008 roku

Z dniem 17 maja 2008 roku ruchowi amazońskiemu w Polsce przybyło czternaście nowych ochotniczek.

Szkolenie, które zorganizowała Prezes Częstochowskiego Stowarzyszenia „Amazonki” Elżbieta Markowska, odbyło się „w pięknych okolicznościach przyrody”, w miejscowości Złoty Potok pod Częstochową, w dniach 16–17 maja 2008 roku. Uczestniczyło w nim dziesięć pań z Częstochowy: Elżbieta Markowska, Maria Klecha, Alicja Przyszło, Halina Korsaczuk, Wiesława Jeziorowska, Teresa Piwoń, Maria Gabriel, Danuta Pokorna, Marianna Chłond i Stanisława Pytlarz. Trzy z Warszawy: Zofia Lipska, Krystyna Siudak i Irena Kasińska oraz jedna z Krakowa: znaczy ja.

Naszą mentorką była Teresa Turuk-Nowak – psycholog kliniczny, psychoterapeuta. Materiał szkolenia był bardzo obszerny, dla wielu osób były to zupełnie nowe zagadnienia. Ale nasza wspaniała psycholog, prowadząc zajęcia w formie warsztatów, w przystępny sposób przybliżyła nam zawiłości i różnorodność ludzkiej psychiki. A szczególnie psychiki kobiet w obliczu traumy, jaką przeżywamy (z różną intensywnością) od chwili, gdy dowiadujemy się o chorobie nowotworowej piersi.

Ochotniczka - to specjalny rodzaj wolontariuszki. Ale wolontariat, to coś innego. Każda ochotniczka jest wolontariuszką, ale nie odwrotnie. Wolontariuszy werbuje się z całego społeczeństwa. Każdy chętny, ofiarny, mający odpowiednie predyspozycje psychiczne, dysponujący wolnym czasem - może zostać wolontariuszem.

Ochotniczka natomiast - to kobieta, która osobiście przeszła przez doświadczenie raka piersi i związanego z nim leczenia - mastektomii. Ma bogaty bagaż bolesnych, traumatycznych przeżyć, ale potrafiła się do niego zdystansować. Czuje się zdrowa i psychicznie silna oraz odpowiedzialna na tyle, by zdawać sobie sprawę, że jej praca, jej kontakty z chorą kobietą mogą i powinny przynosić pomoc, odnosić pozytywny skutek, ale prowadzone nieumiejętnie, bez wyobraźni i wyczucia, mogą bardzo skrzywdzić.

Dlatego ochotniczki mogą podejmować swoją działalność po odpowiednim przygotowaniu. Ochotniczki dobrowolnie deklarują chęć pełnienia tej trudnej i odpowiedzialnej misji. Podjąć ją jednak mogą dopiero po specjalnym przeszkoleniu prowadzonym w ramach Federacji Polskich Klubów Kobiet po Mastektomii "Amazonki" przez wysokiej klasy specjalistów - psychologów powołanych przez Federację, według programów międzynarodowej organizacji „Reach to Recovery”, której Federacja jest członkiem, przystosowanych przez naszych federacyjnych psychologów: dr Małgorzatę Adamczak i mgr Teresę Turuk-Nowak do polskich warunków i potrzeb. Pierwsze takie szkolenie odbyło się w czerwcu 1992 roku w Warszawie i zapoczątkowało system szkoleń ochotniczek obowiązu-jący w Federacji do dziś.

Ochotniczka, aby sprostać tym zadaniom, oprócz odpowiednich predyspozycji i przygotowania musi umieć czerpać z własnych trudnych doświadczeń. Z jednej strony - pamięć o nich powinna umożliwić zrozumienie kobiety, nad którą się właśnie pochyla w szpitalu, ale z drugiej, nie może przysłonić dramatu przeżywanego przez tę kobietę.

To bardzo trudne. Praca ochotniczki jest nie tylko trudna i odpowiedzialna. Jest też niesłychanie obciążająca. Ochotniczka wysłuchując cudzych historii (a pierwszym jej obowiązkiem jest życzliwe, pełne zrozumienia słuchanie) przejmuje na siebie cudze nieszczęście i dramaty - nieraz nadwątlające jej własną wytrzymałość psychiczną.