Jestem szczęśliwa ,znalazłam swoje miejsce na ziemi i mężczyznę ,który pokochał mnie taką jaką byłam...bez piersi...

W zeszłym roku we wrześniu miałam mastektomię lewostronną ,ale nie poddałam się ...przeszłam chemię ,ból , bezradnosc , bezsilność...postanowiłam nie dać się chorobie... bardzo w pokonaniu tego wszystkiego zawdzięczam mojej kochanej córce ,która poświęciła wszystko ,żebym nie była samotna .Już po chemi zaczęłam myśleć o rekonstrukcji piersi...poszłam w marcu na konsultację i udało się ...dostałam termin na maj 2009 na pierwszy etap ,cieszyłam się i czekałam z niecierpliwością na operację. W kwietniu pojechałam jeszcze z córką na wakacje do ciepłych krajów ,żeby nabrać siły...wypocząta 15 maja ruszyłam na I etap do szpitala...bardzo bolało ,ale wiedziałam,że będę szczęśliwsza i choroba nie powróci. Po  wyjściu ze szpitala z ekspanderem , który miałam nosić 3 m-ce../w międzyczasie dopełniany był na rozciągnięcie skóry/ Zaręczyłam się z mężczyzną, który okazał się najkochańszą osobą ,opiekuńczy ,kochany...był przy mnie w każdej chwili jak potrzebowałam...Już planowaliśmy ślub na sierpień,ale w tym czasie miałam wymianę ekspandera na implant..W sierpniu dwie operacje...bardzo bolało ,ale warto było teraz wiem ,mam piękne piersi dzięki wspaniałym lekarzą ze szpitala 109 Wojskowego i Klinice dr.Dmytrzaka ze Szczecina. 19 września wzieliśmy ślub ,jeszcze piersi troszkę bolały ,ale przy boku ukochanego wszystko się zapomina...Przez rok przeszłam 5 operacji ,ale wiem ,że warto było...Trzeba wierzyć ,że życie może być piękne pomimo bólu i cierpienia...Życzę wszystkim kobietą, które muszą pokonywać raka ,żeby byłe silne i  miały wiarę w nowe życie.

AMA