w lipcu 2004 roku dowiedzialam sie ze bede babcia to byl moj najszczesliwszy dzien w moim zyciu czekalam na ta chwile 5 lat synowa miala problemy lekarze nie dawali jej zadnych szans na dziecko ale ja czekalam i sie goraco modlilam  i stal sie cud synowa w ciazy radosci nie bylo konca  .w sierpniu wymacalam sobie guzka poszlam do onkologa zrobil biopsje okazalo sie ze to rak swiat mi sie zawalil ,przeciez dopiero sie dowiedzialam ze bede babcia a tu taka wiadomosc wylałam morze łez i sie modlilam zeby Pan Bog mi pozwolił doczekac sie narodzin dziecka i przyszedl ten dzien synowa urodziła cudowną dziewczynke  .Kocham moja wnusie nad zycie ona dala mi sile do walki z choroba.Synowa miała komplikacje lezala jeszcze 2 tyg w szpitalu a syn prosil zebym wziela kruszynke do siebie na okres pobytu synowej w szpitalu .Troche sie balam bo byłam po skonczonej chemi oslabiona ale sie zgodzilam .Przez te 2 tyg nawet nie pomyslalam o swojej chorobie cieszylam sie z kazdej minuty przebywania z nia i tak jest do dzisiaj jest dla mnie wszystkim wnusia w lutym bedzie miala 5 lat a ja jestem ZDROWA I BARDZO BARDZO SZCZESLIWA wierze ze zatancze z dziadkiem na jej weselu.Pozdrawiam