Joga – rozwiązaniem trwałego zmęczenia po terapii raka piersi.
Ostatnio opublikowano bardzo ciekawe wyniki badań dotyczących wpływu jogi na występujące po leczeniu raka piersi długotrwałe zmęczenie opracowane przez naukowców z Los Angeles: Julienne E. Bower, Deborah Garet i Beth Sternlieb.
Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym wśród kobiet na świecie. Coraz częściej lekarze potrafią wykryć go we wczesnym stadium rozwoju. Niestety jak dotąd nie opracowano odpowiedniego programu pozwalającego wyeliminować podwyższonego zmęczenia utrzymującego się zarówno w trakcie jak i po leczeniu raka piersi. Zmęczenie utrzymuje się w około 30 % przypadków przez kilka lat. Pacjenci informują o „różnych typach zmęczenia”.
Najczęściej jest to zmęczenie fizyczne dopiero po nim występują typy zmęczenia psychicznego i emocjonalnego. Utrzymywanie się tego typu stanu wyklucza większość pacjentów z życia rodziny. Nie mogą uczestniczyć w życiu swoich bliskich ponieważ cały czas "nie czują się na siłach". Stopniowo pogarszają się ich więzi społeczne.
Wyżej wspomniane badaczki przeprowadziły badania na grupie 11 kobiet poddając je 12 tygodniowemu kursowi Jogi Iyengara. Joga Ivengara jest tradycyjną formą hatha jogi opracowana przez B.K.S. Ivengara. System jogi skupia się na terapeutycznych postawach ( asany) i technikach oddechowych ( prana jama) . Jogę tego typu wykorzystuje się w rozwiązywaniu konkretnych problemów zdrowotnych: stwardnienie rozsiane, zespół nadciśnienia nadgarstka, zapalenie kości i stawów, bóle krzyża i depresja. Dla każdego stanu określa się serię pozycji sformułowanych zgodnie z naukami Iyengara.
Każda z kobiet, które wzięły udział w badaniach została poddana obserwacji trwającej jeszcze 3 miesiące po zakończeniu 12 tygodniowego cyklu codziennych ćwiczeń. Prócz opracowanych pozycji wykonywanych podczas zajęć uczestniczki miały zadawane „ prace domowe”. Wyniki zostały podane w czternasto stopniowej skali FSI. FSI ocenia intensywność zmęczenia, czas trwania i stopień ingerencji w codziennym funkcjonowaniu. Skala ta została opracowana dla kobiet chorych na raka piersi i została silnie skorelowana z dwiema istniejącymi już skalami: POMS i SF-36.
Po zakończeniu kursu badaczki przeprowadziły cykl rozmów z każdą uczestniczką. Zanotowały znaczny spadek depresji i zmniejszenie bólu występującego po terapii. Zauważyły, że pomimo iż żadna z pacjentek nie miały wcześniej doświadczeń z jogą były entuzjastycznie nastawione do zajęć. Aktywnie uczestniczyły w ćwiczeniach i sumiennie „odrabiały” powierzone im zadania. Co ciekawe prawie wszystkie Panie po zakończeniu badań zaopatrzyły się w niezbędne materiały aby nadal kontynuować jogę we własnym zakresie. Żadna z nich nie zgłosiła żadnych negatywnych dolegliwości zarówno w trakcie badan jak i po okresie 3 miesięcy.
Na zakończeniu artykułu trzy badaczki z Los Angeles odniosły się do kilku ograniczeń, które napotkały w trakcie przeprowadzanych badań. Pierwszą barierą była wielkość grupy. Zbyta mała ilość uczestników powoduję, że nie jest możliwe aby wyniki można było odnieść do całej grupy kobiet chorych na raka piersi. Kolejnym ograniczeniem był brak grupy kontrolnej do , której można było odnieść otrzymane wyniki. Powyższe wyniki nasuwają wniosek, że medycyna naturalna może czasem pomóc osobom chorym na raka piersi.
Opracował: Mateusz Mowsiej na podstawie: Hindawi Publishing Corporation Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine Volume 2011, Article ID 623168, 8 pages, doi:10.1155/2011/623168
Kosultacja naukowa: dr n med Kamil Drucis
